Towarzystwa Historycznego "ROK 1920"

Sławek S.

Przeglądając różne strony trafiłem na taką oto informację:
"Pętla wokół Polski zaczęła się zacieśniać. Armia Czerwona zbliżała się od wschodu. Na domiar złego, prezydent Czechosłowacji - Tomasz Masaryk, zakazał tranzytu materiałów do RP, licząc, że przypodoba się dzięki temu Leninowi, a do kraju nie wkroczy armia sowietów. Podobnie zachowali się Niemcy, którzy mieli nadzieję na ponowny rozbiór Polski. Jakby tego jeszcze było mało, Anglia i Belgia również zakazały handlu z Rzecząpospolitą. Polaków chcieli wesprzeć jedynie Węgrzy, wysyłając do Polski trzydziestotysięczny korpus, jednak zamknięcie granicy przez Masaryka uniemożliwiło te plany."
Najbardziej zaciekawiła mnie informacja o chęci pomocy Węgrów. Oczywiście jak wykazywała nasza historia na Anglię zawsze mogliśmy liczyć.

ArturSz

Węgry udzieliły wtedy Polsce pomocy materiałowej - cosik mi się widzi, ze czytaliśmy tę samą książke Wink

Gdy tak popatrzeć na masowe używanie w licznych pułkach WP aż po lata 30-te ładownic do mannlichera to kojarzac dwa fakty zastanawiam sie czy to nie namacalna reperkusja sprzetowej pomocy wegierskiej udzielonej Polsce w 1920 roku?
No ale ja zawsze o jednym, przepraszam.

Sławek S.

To wcale nie wykluczone. Oczywiście, że po pierwszej wojnie pozostało sporo CK sprzętu w magazynach i u zdemobilizowanych żołnierzy, ale nie były to pewnie w sumie aż tak zawrotne ilości. Nie przypuszczam też żeby nasze kwatermistrzostwo rozpoczęło ich produkcję, tym bardziej, że dość szybko przyjęto orientację na mausy.

Michał M.

Myśląc o roku 1920 nie powinniśmy jednak patrzeć na Polskę jako na samotną wyspę zmagającą się z bolszewickim sztormem. Warto pamiętać o tych co udzielili nam wsparcia na polach bitewnych: Ukraińcach, Białoruskinach, Kozakach, Białych Rosjanach czy amerykańskich lotnikach.
Warto też pamiętać o tych co pomagali w sprzęcie: przede wszystkim Francja ale też Anglia (np dar 80 armat i amunicji), USA, Włochy i wiele innych.
Bez nich padlibyśmy zanim jeszcze byśmy wstali.

Łoś

W 1919 r. nastąpiło zbliżenie pomiędzy Polską a Łotwą, którego efektem była wspólna akcja militarna przeciw Bolszewikom, w tym zagon na Dyneburg. Z propozycji formalnego sojuszu Łotwa jednak nie skorzystała. O ile mi wiadomo, Łotysze trochę obawiali się wzrostu znaczenia Polski w regionie, nadto pomiędzy Polską a Łotwą powstał mały spór graniczny o 6 gmin.

Warto wspomnieć też kilkunastu żołnierzy fińskich, którzy walczyli w ramach Korpusu Bułaka- Bałachowicza. Z tego co wiem, jeden z nich spisał swoje wspomnienia i opublikował je drukiem w Finlandii.

Swoją drogą, noszę się z zamiarem dokładniejszego opisu stosunku państw Europejskich i nie tylko do wojny polsko- bolszewickiej.

Pozdrawiam
Adam